நூறு
ஆண்டுகளுக்குப்பின் (எத்தன
நாளைக்குத்தான் முன்னாடி
கதையவே சொல்றது?) உலகம்
முழுவதும் மின்சார பற்றாக்குறை
ஏற்பட்டது. எங்குமே
மின்சாரம் இல்லை. அனைத்துக்
கட்டிடங்களிலும் லிப்ட்
இயங்கவில்லை. பத்துமாடிக்
கட்டிடம் என்றால் பத்தாவது
மாடியை வாங்கவே ஆளில்லை. வாடகைக்குக்கூட
யாரும் வரவில்லை. ஏதாவது
வேண்டுமென்றாலும் அவர்களேதான்
கீழே சென்று எடுத்துவர
வேண்டும்.
பணியின்
காரணமாக ஒரு நிறுவனம் மூன்றுபேரை
அழைத்திருந்தது. அவர்களுக்கு
ஒரு கட்டிடத்தின் 163ஆவது
மாடியைக் கொடுத்தது. மூவருக்கும்
சந்தோசம்,
"ஆஹா
இவ்வளவு பெரிய ஹோட்டலில்
தங்கப்போகிறோம்!” என்று. ஆனால்
ஹோட்டலின் ரிசப்ஷனை அடைந்தவுடன்தான்
தெரியும்,
163மாடியையும்
படியில் நடந்துதான் செல்ல
வேண்டும் என்று. வேறு
வழியில்லாமல் வாழ்கையை
நொந்துகொண்டு கடுப்புடன்
நடக்க ஆரம்பித்தார்கள்.
பத்தாவது
மாடியைக் கடக்கும்போது
ஒருவனுக்கு ஒரு யோசனை. எப்படியும்
நமது அறையை அடைய மூன்றுமணி
நேரமாகும், அதுவரைக்கும்
தங்கள் வாழ்வில் நடந்த ஆளுக்கொரு
கொடூர கதையைச் சொல்வது என
முடிவெடுத்தார்கள். திடீரென
மூன்றாமவன்,
"நான்
முதலில் சொல்கிறேன், இது
மிகவும் முக்கியமானது" என்றான்.
உடனே
முதாலாமவன்,
"கதை
வரிசைப்படிதான் வர வேண்டும். நான்
முதலில் சொல்கிறேன்" என
ஆரம்பித்தான்.
"ஒருமுறை
நான் விமானத்தில் செல்லும்போது, அதில்
கோளாறு ஏற்பட்டு கீழே விழ
ஆரம்பித்தது, நான்
கண்ணை மூடிக்கொண்டு கீழே
குதித்துவிட்டேன்! நல்லவேளையாக
நான் குதித்தது கடலில். ஆனால்
எனக்கு நீச்சல் தெரியாது. அந்த
வழியாக வந்த கடல்கொள்ளையர்களால்
காப்பாற்றப்பட்டேன்!” என்றான்.
மீண்டும்
மூன்றாமவன்,
"நான்
இப்போது சொல்கிறேன், இது
மிகவும் முக்கியமானது!” என்றான். இரண்டாமவன்,
"வரிசைப்படிதான்
வர வேண்டும், நான்
சொல்வதைக் கேள்" என்று
சொல்ல ஆரம்பித்தான்.
“ஒருமுறை
காட்டிற்கு சுற்றுலா சென்றபோது
நான் என்னுடன் வந்தவர்களை
விட்டுவிட்டு வெகுதூரம்
போய்விட்டேன். ஒரு
சிங்கம் என்னைத் துரத்த
ஆரம்பித்தது. ஓடினேன், ஓடினேன்
திடீரென எதோ ஒன்றின்மீது
மோதி, கீழே விழுந்துவிட்டேன். அருகில்
வந்த சிங்கம் என்னை விட்டுவிட்டு
நான் மோதியதால் விழுந்த மானைத்
திண்ணத் தொடங்கியது, எப்படியோ
தப்பித்து வந்துவிட்டேன்!”
அதற்குள் 160-ஆவது மாடியை
அடைந்துவிட்டார்கள். முதலாமவனும், இரண்டாமவனும்,
"இப்போது
சொல் உன்னுடைய கதையை?" என்றனர்.
“ரிசப்ஷனிலிருந்து
நமது அறையின் சாவியை எடுக்க
மறந்துவிட்டோம்!”
Tweet |
0 COMMENTS:
Post a Comment